Marginalna korzyść

Korzyść krańcowa to stopniowy wzrost korzyści dla konsumenta spowodowany konsumpcją jednej dodatkowej jednostki towaru lub usługi. Wraz ze wzrostem poziomu konsumpcji konsumenta korzyść krańcowa ma tendencję do zmniejszania się (co nazywa się malejącą użytecznością krańcową), ponieważ narastająca ilość satysfakcji związanej z dodatkową konsumpcją spada. Zatem krańcowa korzyść odczuwana przez konsumenta jest najwyższa w przypadku pierwszej jednostki spożycia, a następnie spada.

Na przykład konsument jest skłonny zapłacić 5 dolarów za lody, więc krańcowa korzyść ze spożycia lodów wynosi 5 dolarów. Jednak konsument może być znacznie mniej skłonny do zakupu dodatkowych lodów po tej cenie - tylko wydatek 2 USD skusi go do zakupu kolejnego. Jeśli tak, to krańcowa korzyść spadła z 5 do 2 dolarów w porównaniu z jedną dodatkową jednostką lodów. W ten sposób korzyść krańcowa maleje wraz ze wzrostem konsumpcji konsumenta.