Przeszacowanie

Przeszacowanie służy do korekty wartości księgowej środka trwałego do jego aktualnej wartości rynkowej. Jest to opcja zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej, ale nie jest dozwolona w ramach ogólnie przyjętych zasad rachunkowości. Po dokonaniu przeszacowania środka trwałego jednostka gospodarcza wycenia go według wartości godziwej pomniejszonej o późniejszą skumulowaną amortyzację i skumulowane straty z tytułu utraty wartości. Organizacja nie może wybiórczo zastosować przeszacowania do poszczególnych środków trwałych. Zamiast tego jest stosowany do całych klas aktywów.

Przeszacowanie można zastosować tylko wtedy, gdy możliwe jest wiarygodne ustalenie wartości godziwej składnika aktywów. Firma musi również dokonywać aktualizacji wyceny z wystarczającą regularnością, aby zapewnić, że kwota, po której składnik aktywów jest ujęte w ewidencji przedsiębiorstwa, nie różni się istotnie od jego wartości godziwej.

Jeżeli dokonano wyboru przeszacowania, a przeszacowanie skutkuje wzrostem wartości bilansowej środka trwałego, zwiększenie innych całkowitych dochodów należy ująć, a także zakumulować w kapitale własnym na koncie „nadwyżka z przeszacowania”. Jeżeli jednak wzrost odwraca spadek z tytułu przeszacowania tego samego składnika aktywów, który był wcześniej ujęty w rachunku zysków i strat, zysk z aktualizacji wyceny należy ująć w rachunku zysków i strat w wysokości do wysokości poprzedniej straty (tym samym zmniejszając stratę).

Jeżeli przeszacowanie powoduje zmniejszenie wartości bilansowej środka trwałego, zmniejszenie zysku lub straty należy ująć. Jeżeli jednak w nadwyżce z przeszacowania tego składnika aktywów występuje saldo kredytu, należy ująć zmniejszenie innych całkowitych dochodów w celu skompensowania salda kredytu. Zmniejszenie, które jest ujmowane w innych całkowitych dochodach, pomniejsza kwotę nadwyżki z przeszacowania, którą jednostka mogła już zaksięgować w kapitale własnym.