Zarobki pro forma

Zyski pro forma opierają się na alternatywnych miernikach wyników, które zazwyczaj wykluczają różne koszty według uznania jednostki sprawozdawczej. Ma to rzekomo zrekompensować braki w ogólnie przyjętych zasadach rachunkowości (GAAP). Ponieważ GAAP obejmuje różne niepieniężne obciążenia i kredyty, a także jednorazowe zyski i straty, argument przemawiający za zyskami pro forma stwierdza, że ​​GAAP nie zapewnia inwestorom prawdziwego obrazu wyników jednostki. Dlatego też celem sprawozdawczości pro forma jest ujawnienie „znormalizowanych” zysków jednostki, które zazwyczaj nie obejmują takich pozycji, jak opłaty za zwolnienia, starzenie się zapasów lub utratę wartości aktywów.

Zyski pro forma zwykle wykluczają przypuszczalnie jednorazowe zdarzenia związane z wydatkami, dlatego prawie zawsze ujawniają zarobki lepsze niż te zgłaszane w ramach bardziej rygorystycznej interpretacji GAAP. Jednak zdarzenia jednorazowe to zazwyczaj zdarzenia, które się powtarzają, ale niezbyt często, dlatego należy je uwzględnić przy obliczaniu zarobków.

Istnieje tendencja do częstszego zgłaszania zysków pro forma przez te firmy, które są najbardziej zainteresowane przekonaniem inwestorów do podbicia ceny akcji spółki. Jednostki prywatne mają niewiele powodów do przedstawiania informacji o zyskach pro forma, ponieważ wszystkie akcje są w posiadaniu ściśle.

Komisja Papierów Wartościowych i Giełd zajmowała się kwestią raportowania zysków pro forma w swoim Regulaminie G.