Metoda amortyzacji funduszu tonącego

Metodę amortyzacji opartą na funduszu tonącym stosuje się, gdy organizacja chce odłożyć wystarczającą ilość gotówki na opłacenie zamiennego środka trwałego, gdy bieżący składnik aktywów osiągnie koniec okresu użytkowania. W miarę amortyzacji inwestowana jest odpowiednia kwota środków pieniężnych, a przychody z odsetek są deponowane w funduszu zastępującym aktywa. Odsetki wpłacone do tego funduszu również są inwestowane. Do czasu, gdy potrzebny jest składnik zastępczy, fundusze potrzebne do przejęcia zgromadziły się w funduszu stowarzyszonym. Podejście to ma największe zastosowanie w branżach, które mają dużą bazę środków trwałych, tak więc stale zapewniają przyszłe wymiany środków w wysoce zorganizowany sposób. Jest to również najbardziej odpowiednie dla długoterminowych, ugruntowanych branż, w których jest najbardziej prawdopodobne, że te same aktywa będą wymagały wymiany,w kółko.

Jednak metoda funduszu tonącego wymaga użycia oddzielnego funduszu zastępującego aktywa dla każdego składnika aktywów, więc może skutkować niezwykle złożoną kwotą księgową. Innym problemem jest to, że stopy inwestycji będą się zmieniać w okresie życia aktywa, więc kwota zgromadzona w funduszu prawdopodobnie nie będzie odpowiadać pierwotnemu kosztowi aktywa. Ponadto koszt odtworzenia składnika aktywów mógł ulec zmianie (w górę lub w dół) w okresie jego użytkowania, więc finansowana kwota może przekraczać lub być mniejsza od rzeczywistego zapotrzebowania na zakup.