Należności niehandlowe

Należności inne niż handlowe to kwoty należne do zapłaty na rzecz podmiotu inne niż zwykłe faktury dla odbiorców za wysłane towary lub wykonane usługi. Przykładami należności niehandlowych są kwoty należne firmie od jej pracowników z tytułu pożyczek lub zaliczek na wynagrodzenie, zwroty podatku należne jej od organów podatkowych lub roszczenia ubezpieczeniowe należne jej od firmy ubezpieczeniowej.

Należności inne niż handlowe są zwykle klasyfikowane w bilansie jako aktywa obrotowe, ponieważ zazwyczaj oczekuje się, że zostaną spłacone w ciągu jednego roku. Jeśli przewidujesz, że płatność będzie trwała przez dłuższy okres, zaklasyfikuj ją jako składnik aktywów trwałych.

Jeśli istnieje duża kwota odsetek należnych od strony trzeciej, rozważ zapisanie jej na oddzielnym rachunku należności odsetkowych.

We wszystkich przykładach pozycje niehandlowe zazwyczaj nie są rozliczane za pomocą oprogramowania do fakturowania firmy; zamiast tego są rejestrowane jako wpisy do dziennika. Jest to kluczowe rozróżnienie, ponieważ zapisów księgowych powinno być niewiele (o ile w ogóle) wpływających na rachunek należności, podczas gdy zazwyczaj zapisy księgowe są jedyną formą transakcji stosowaną na rachunku niehandlowym. Faktycznie, wykorzystanie zapisu księgowego do zarejestrowania transakcji można uznać za kluczowy wskaźnik, że należność powinna być traktowana jako należności niehandlowe.

Należy okresowo oceniać poszczególne pozycje zapisane na koncie niehandlowych należności, aby sprawdzić, czy firma nadal prawdopodobnie otrzyma pełną płatność. Jeśli nie, zmniejsz kwotę na koncie do oczekiwanego poziomu, a różnicę obciąż koszt w okresie, w którym dokonujesz takiej oceny. Ocena ta powinna być przeprowadzona w ramach procesu zamknięcia okresu.