Definicja odsetek kalkulacyjnych
Odsetki przypisane umownie to szacowana stopa procentowa zadłużenia, a nie stopa określona w umowie długu. Odsetki kalkulacyjne są stosowane, gdy stopa związana z długiem znacznie różni się od stopy rynkowej. Jest również używany przez IRS do pobierania podatków od dłużnych papierów wartościowych, które płacą minimalne lub zerowe odsetki.
Kiedy dwie strony zawierają transakcję biznesową, która wiąże się z płatnością w formie noty, domyślne założenie jest takie, że stopa procentowa związana z banknotem będzie zbliżona do rynkowej stopy procentowej. Zdarzają się jednak sytuacje, w których stopa procentowa nie jest podana lub gdy podana stopa znacznie odbiega od rynkowej.
Jeżeli podane i rynkowe stopy procentowe znacznie się różnią, konieczne jest zarejestrowanie transakcji przy użyciu stopy procentowej, która bardziej odpowiada stopie rynkowej. Należy zastosować stopę zbliżoną do stopy, jaka zostałaby zastosowana, gdyby niezależny pożyczkobiorca i pożyczkodawca zawarli podobną umowę na porównywalnych warunkach. Niniejsze wytyczne nie dotyczą następujących sytuacji:
Należności i zobowiązania na zwyczajowych warunkach handlowych, które nie przekraczają jednego roku
Zaliczki, depozyty i kaucje
Działalność pożyczkowa dla klientów instytucji finansowej
Gdy na stopy procentowe wpływa agencja rządowa (np. Obligacja zwolniona z podatku)
Transakcje między podmiotami będącymi wspólną własnością (np. Między jednostkami zależnymi)
Jeśli to możliwe, preferowaną opcją wyliczenia odsetek kalkulacyjnych jest zlokalizowanie ustalonej ceny wymiany towarów lub usług objętych transakcją i wykorzystanie jej jako podstawy do obliczenia stopy procentowej. Przyjmuje się, że cena wymiany jest ceną zapłaconą przy zakupie gotówkowym. Zasadniczo oznacza to, że towary lub usługi należy rejestrować według ich wartości godziwej. Wszelkie różnice między wartością bieżącą banknotu a wartością godziwą towarów lub usług są następnie rozliczane jako zmiana kosztu odsetek (tj. Jako dyskonto lub premia wekslowa) w okresie obowiązywania obligacji.
Jeżeli ustalenie ustalonej ceny wymiany nie jest możliwe, należy ustalić obowiązującą stopę procentową w momencie emisji banknotu. Wybrana stopa powinna być dominującą stopą procentową dla podobnych kredytobiorców o podobnych ratingach kredytowych, którą można dodatkowo skorygować o następujące czynniki:
Zdolność kredytowa kredytobiorcy
Restrykcyjne przymierza na notatce
Zabezpieczenie na banknocie
Konsekwencje podatkowe dla kupującego i sprzedającego
Stopa, w jakiej pożyczkobiorca może uzyskać podobne finansowanie z innych źródeł
Do celów tej transakcji pomija się wszelkie późniejsze zmiany rynkowej stopy procentowej.
Po wybraniu właściwej stopy procentowej należy ją wykorzystać do zamortyzowania różnicy między przypisaną umownie stopą procentową a stopą z banknotu przez cały okres jej obowiązywania, przy czym różnica jest obciążana na rachunku kosztów odsetkowych. Nazywa się to metodą odsetek. Poniższy przykład ilustruje tę koncepcję.
Przykład przypisanych odsetek
Armadillo Industries emituje obligację o wartości 5 000 000 USD przy ustalonym oprocentowaniu 5%, podczas gdy podobne emisje są kupowane przez inwestorów z 8% odsetkiem. Obligacje są oprocentowane w stosunku rocznym i mają zostać wykupione za sześć lat.
Aby uzyskać rynkowe oprocentowanie w wysokości 8%, inwestorzy kupują obligacje Armadillo z dyskontem. Poniższe obliczenie służy do wyliczenia dyskonta obligacji, który składa się z wartości bieżącej strumienia płatności odsetek i wartości bieżącej w wysokości 5 000 000 USD płatnej w ciągu sześciu lat, przy czym oba obliczenia oparte są na stopie procentowej 8%:
