Zyski fantomowe

Zyski fantomowe to zyski generowane, gdy istnieje różnica między kosztami historycznymi a kosztami wymiany. Problem najczęściej pojawia się, gdy stosowany jest system warstw kosztów pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO), tak aby koszt najstarszych zapasów był obciążany kosztami w momencie sprzedaży produktu. Jeśli istnieje różnica między tym kosztem historycznym a bieżącym kosztem, po którym można go wymienić, to mówi się, że różnica ta jest fantomowym zyskiem.

Na przykład firma sprzedaje zielony widżet. Firma korzysta z systemu warstw kosztów FIFO, a najstarsza warstwa kosztów dla zielonego widgetu podaje, że widget kosztuje 10 USD. Widżet kosztuje 14 USD, więc zysk wynosi 4 USD. Jednak koszt wymiany widżetu wynosi 13 USD, więc gdyby widżet został sprzedany po koszcie wymiany, zysk wyniósłby 1 USD. Tak więc 4-dolarowy zysk z FIFO składa się z 3-dolarowego zysku fantomowego i 1 dolara rzeczywistego zysku.

Menedżerowie muszą być świadomi zysków pozornych, zwłaszcza gdy istnieje znaczna różnica między starymi warstwami kosztów a kosztami wymiany. Po wyeliminowaniu starych warstw kosztów menedżerowie mogą odkryć, że ich raportowane poziomy zysków nagle spadną.

Gdy firma korzysta z systemu warstw kosztów „ostatnie wejście, pierwsze wyszło” (LIFO), najnowsze koszty historyczne są najpierw obciążane kosztami, więc różnica między tymi kosztami a bieżącymi kosztami wymiany powinna być niewielka. W związku z tym zyski fantomowe mają tendencję do zmniejszania się w środowisku LIFO. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, w której zużywane są najnowsze warstwy kosztów i uzyskuje się dostęp do wcześniejszych warstw kosztów, w którym to przypadku bardziej prawdopodobne są zyski pozorne.