Zwrot kaucji
Zwrot obligacji to koncepcja spłaty droższych obligacji długiem, który ma niższy koszt netto dla emitenta obligacji. Takie działanie jest zwykle podejmowane w celu obniżenia kosztów finansowania działalności. Zwrot kaucji jest szczególnie powszechny w następujących okolicznościach:
Emitent obligacji doświadczył wzrostu ratingu kredytowego, dlatego może spodziewać się zaciągnięcia długu po niższych kosztach niż miałoby to miejsce w przypadku emisji istniejących obligacji z niższym ratingiem.
Istnieje znaczny okres czasu, w którym emitent obligacji będzie musiał nadal płacić odsetki od istniejących obligacji, więc ich zwrot z łatwością skompensuje wszelkie opłaty transakcyjne związane ze zwrotem.
Stopy procentowe kształtują się teraz na niższym poziomie niż w momencie emisji obligacji.
Emitent obligacji może uzyskać dług zastępczy, który niesie mniej ograniczeń niż te, które nakładają umowy obligacji. Na przykład umowa dotycząca obligacji może stanowić, że dywidendy nie mogą być emitowane tak długo, jak obligacje pozostają w obrocie. Akcjonariusze mogą wywierać nacisk na kierownictwo, aby wycofały te obligacje w celu wyemitowania dywidendy.
Większość poprzednich punktów powinna jasno określać, że zwrot obligacji jest uruchamiany możliwością refinansowania po niższych stopach. Tylko w ostatnim przypadku inne czynniki mają wpływ na decyzję refundacyjną.
Zwrot obligacji może zostać ograniczony istniejącą umową obligacji, która może go zakazać lub przynajmniej ograniczyć do określonych terminów lub dopiero po upływie określonego czasu od pierwotnej emisji obligacji. Ma to na celu uczynienie początkowej oferty obligacji bardziej atrakcyjną dla inwestorów, którzy chcą zablokować określoną stopę zwrotu z inwestycji przez jak najdłuższy okres.
