Zamknięcie zapasów

Zapasy końcowe to ilość zapasów, które firma nadal ma pod ręką na koniec okresu sprawozdawczego. Obejmuje to surowce, produkcję w toku i zapasy wyrobów gotowych. Ilość zapasów końcowych można ustalić na podstawie fizycznego spisu inwentarza. Można to również określić za pomocą systemu ciągłej inwentaryzacji i liczenia cykli w celu ciągłego dostosowywania rekordów zapasów, aby uzyskać salda końcowe.

Kwota zapasów końcowych (prawidłowo wyceniona) służy do obliczenia kosztu towarów sprzedanych w systemie okresowej inwentaryzacji według następującego obliczenia:

Zapasy początkowe + Zakupy - Zapasy końcowe = Koszt sprzedanych towarów

Stan na dzień otwarcia na następny okres sprawozdawczy jest taki sam, jak stan na koniec okresu bezpośrednio poprzedzającego.

Istnieje wiele metod obliczania zarejestrowanej wartości zapasów końcowych, w tym:

• Metoda pierwsze weszło, pierwsze wyszło

• Metoda „Last in, first out”

• Metoda inwentaryzacji detalicznej

• Metoda średniej ważonej

Po zastosowaniu jednej z tych metod do obliczenia wartości zapasów końcowych, można je dodatkowo skorygować ze względu na regułę niższego kosztu lub rynku (LCM), która stanowi, że pozycja zapasów musi być ewidencjonowana po niższej z wartości lub jego aktualną wartość rynkową. Z praktycznego punktu widzenia zasada LCM jest stosowana być może raz w roku, aby zachować zgodność z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) podczas corocznego audytu. Przez większość miesięcy LCM nie stanowi problemu.

Niektórych pozycji obciążających koszt w momencie poniesienia, takich jak dostawy do produkcji, nie uważa się za część zapasów końcowych.

Podobne warunki

Zapasy końcowe nazywane są również zapasami końcowymi.