Formuła kosztu całkowitego
Formuła kosztu całkowitego służy do wyliczania połączonych kosztów zmiennych i stałych partii towarów lub usług. Formuła to średni koszt stały na jednostkę plus średni koszt zmienny na jednostkę pomnożony przez liczbę jednostek. Obliczenie jest następujące:
(Średni koszt stały + średni koszt zmienny) x liczba jednostek = koszt całkowity
Na przykład firma ponosi koszty stałe w wysokości 10 000 USD, aby wyprodukować 1000 jednostek (przy średnim koszcie stałym na jednostkę wynoszącym 10 USD), a jej koszt zmienny na jednostkę wynosi 3 USD. Na poziomie produkcji 1000 sztuk całkowity koszt produkcji wynosi:
(10 USD średni koszt stały + 3 USD średni koszt zmienny) x 1000 jednostek = 13 000 USD łączny koszt
Istnieje kilka problemów z formułą kosztu całkowitego, które są następujące:
Ograniczony zakres dla średnich kosztów stałych . Definicja kosztu stałego to koszt, który nie zmienia się wraz z wolumenem, więc część wzoru dotycząca średniego kosztu stałego ma zastosowanie tylko w bardzo wąskim zakresie wielkości. W rzeczywistości ten sam koszt stały prawdopodobnie będzie dotyczył szerokiego zakresu wolumenów jednostkowych, więc średni koszt stały może się znacznie różnić.
Zmienne koszty zakupu zależą od ilości . Przy zakupie surowców i podzespołów do procesu produkcyjnego koszt jednostkowy będzie się różnić w zależności od rabatów ilościowych. Zatem im więcej zamówionych jednostek, tym niższy będzie koszt zmienny na jednostkę.
Bezpośrednia praca jest faktycznie naprawiona . Jest kilka przypadków, w których siła robocza bezpośrednio zmienia się bezpośrednio w zależności od wielkości produkcji. Zamiast tego potrzebna jest stała liczba osób do obsadzenia linii produkcyjnej, a ta grupa może obsługiwać dość szeroki zakres wielkości jednostkowych. Dlatego też bezpośrednią robociznę należy zwykle traktować jako koszt stały.
Aby skorygować te problemy, konieczne jest ponowne obliczenie całkowitego kosztu za każdym razem, gdy objętość jednostkowa zmieni się o ilość materiału.
