Koszt odroczony

Koszt odroczony to koszt, który został już poniesiony, ale który zostanie obciążony kosztem dopiero w późniejszym okresie sprawozdawczym. W międzyczasie pojawia się w bilansie jako składnik aktywów. Powodem odroczenia ujęcia kosztu jako kosztu jest to, że pozycja nie została jeszcze zużyta. Można również odroczyć ujęcie kosztu w celu ujęcia go w tym samym czasie, w którym ujmuje się powiązany przychód, na zasadzie dopasowania.

Na przykład, jeśli w lutym zapłacisz 1000 USD za czynsz w marcu, jest to koszt odroczony w lutym i jest początkowo rejestrowany jako wydatek z góry. Gdy nadejdzie marzec, zużyjesz zasób i zamienisz go na koszt czynszu. Inne przykłady kosztów odroczonych to:

• Koszt odsetek, który jest kapitalizowany jako część środka trwałego

• Koszt środka trwałego, który obciąża koszt w czasie w formie amortyzacji

• Koszt składnika wartości niematerialnych, który obciąża koszt w czasie jako amortyzacja

• Ubezpieczenie opłacone z góry za pokrycie w przyszłych okresach

• Koszty poniesione przy rejestracji emisji obligacji

Powinieneś odroczyć koszty niektórych wydatków, gdy ogólnie przyjęte zasady rachunkowości lub międzynarodowe standardy sprawozdawczości finansowej wymagają, aby zostały one uwzględnione w koszcie składnika aktywów długoterminowych, a następnie obciążone kosztami przez długi czas. Na przykład może być konieczne uwzględnienie kosztu odsetek w koszcie zbudowanego składnika aktywów, takiego jak budynek, a następnie rozliczenie kosztu budynku jako wydatku przez wiele lat w formie amortyzacji. W takim przypadku koszt odsetek jest kosztem odroczonym.

Z praktycznego punktu widzenia, zwyczajowo wszystkie mniejsze koszty nalicza się na raz, ponieważ w innym przypadku ich długoterminowe śledzenie wymagałoby zbyt dużego wysiłku. Natychmiastowe odpisanie jest stosowane tylko wtedy, gdy wpływ na wyniki finansowe przedsiębiorstwa jest nieistotny.