Księgowość walutowa
Księgowość walutowa polega na rejestrowaniu transakcji w walutach innych niż waluta funkcjonalna. Na przykład firma zawiera transakcję, w ramach której planuje otrzymać płatność od klienta denominowaną w walucie obcej lub dokonać płatności na rzecz dostawcy w walucie obcej. Na dzień ujęcia każdej takiej transakcji księgowy rejestruje ją w walucie funkcjonalnej jednostki sprawozdawczej, w oparciu o kurs wymiany obowiązujący na ten dzień. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kursu rynkowego w dniu ujęcia transakcji, księgowy stosuje następny dostępny kurs.
W przypadku zmiany oczekiwanego kursu wymiany między walutą funkcjonalną jednostki a walutą, w której denominowana jest transakcja, należy odnotować zysk lub stratę w zyskach w okresie, w którym nastąpiły zmiany kursu wymiany. Może to skutkować ujęciem szeregu zysków lub strat w ciągu kilku okresów obrachunkowych, jeżeli data rozliczenia transakcji przypada wystarczająco daleko w przyszłość. Oznacza to również, że wykazane salda powiązanych należności i zobowiązań będą odzwierciedlać aktualny kurs wymiany na każdy kolejny dzień bilansowy.
Dwie sytuacje, w których nie należy ujmować zysku lub straty na transakcji w walucie obcej, to:
Gdy transakcja w walucie obcej ma stanowić ekonomiczne zabezpieczenie inwestycji netto w podmiocie zagranicznym i jako taka jest skuteczna; lub
Kiedy nie oczekuje się rozliczenia transakcji między jednostkami, które mają zostać objęte konsolidacją.
Przykład księgowania walutowego
Armadillo Industries sprzedaje towary firmie w Wielkiej Brytanii, za które płaci się w funtach, a ich wartość w dniu rezerwacji wynosi 100 000 USD. Armadillo rejestruje tę transakcję z następującym wpisem w dzienniku:
