Dopuszczalne zniekształcenie

Dopuszczalne zniekształcenie to kwota, o jaką dana pozycja sprawozdania finansowego może różnić się od jej prawdziwej kwoty, bez wpływu na rzetelną prezentację całego sprawozdania finansowego. Pojęcie to jest używane przez audytorów przy projektowaniu procedur badania w celu zbadania sprawozdań finansowych klienta. Wybrane procedury powinny być w stanie zlokalizować wszystkie przypadki wykraczające poza dopuszczalny błąd.

Dopuszczalne zniekształcenie, na które pozwala biegły rewident, jest wezwaniem do osądu opartym na proporcji istotności planowania dla badania. Jeżeli postrzegany poziom ryzyka jest wysoki, dopuszczalne zniekształcenie będzie stanowić mniejszy procent istotności planowania, np. 10–20%. I odwrotnie, jeśli postrzegany poziom ryzyka jest niski, tolerowalne zniekształcenie może stanowić znacznie wyższy odsetek istotności planowania, na przykład 70-90%.

Możliwe jest, że w kilku pozycjach sprawozdania finansowego występują dopuszczalne zniekształcenia. Łącznie te zniekształcenia mogą spowodować istotne zniekształcenie sprawozdania finansowego. Jest to szczególnie prawdopodobne, gdy kierownictwo jest zaangażowane w oszustwa w sprawozdaniach finansowych, tak że szereg indywidualnie tolerowanych zniekształceń ma ten sam kierunek, a nie wzajemnie się kompensuje. I odwrotnie, jest to mniej prawdopodobne w przypadku braku oszustwa, gdy różne zniekształcenia z większym prawdopodobieństwem będą losowo pozytywne lub negatywne, a więc w przybliżeniu będą się wzajemnie znosić.