Tarcza podatkowa

Tarcza podatkowa to celowe wykorzystanie wydatków podlegających opodatkowaniu w celu skompensowania dochodu podlegającego opodatkowaniu. Celem tarczy podatkowej jest odroczenie lub wyeliminowanie zobowiązania podatkowego. Może to obniżyć efektywną stawkę podatkową firmy lub osoby fizycznej, co jest szczególnie ważne, gdy ich raportowany dochód jest dość wysoki. Przykłady wydatków podlegających opodatkowaniu wykorzystywanych jako tarcza podatkowa to:

• Wypłacanie środków na cele charytatywne w celu potrącenia składek jako wydatku podlegającego opodatkowaniu

• Zaciągnięcie zadłużenia w celu potrącenia związanych z nim kosztów odsetek jako kosztów podlegających opodatkowaniu

• Ponoszenie kosztów leczenia w celu zaliczenia płatności jako wydatek podlegający opodatkowaniu

• Nabycie środków trwałych w celu naliczenia przyspieszonej amortyzacji (w przypadku wartości niematerialnych) jako koszt podlegający opodatkowaniu

Wartość tarczy podatkowej jest obliczana jako kwota obciążenia podlegającego opodatkowaniu pomnożona przez stawkę podatkową. Tak więc, jeśli stawka podatkowa wynosi 21%, a firma ponosi koszty odsetkowe w wysokości 1000 USD, wartość osłony podatkowej tego wydatku wynosi 210 USD.

Strategia osłony podatkowej może być wykorzystana do zwiększenia wartości przedsiębiorstwa, ponieważ zmniejsza zobowiązanie podatkowe, które w innym przypadku obniżyłoby wartość aktywów jednostki. Efekty tarczy podatkowej należy uwzględniać we wszystkich analizach przepływów pieniężnych, ponieważ ma to wpływ na kwotę gotówki zapłaconej w postaci podatków.

Strategie ochrony podatkowej są dostępne zarówno dla deklaracji podatkowych biznesowych, jak i indywidualnych. Klasycznym przykładem strategii tarczy podatkowej dla osoby fizycznej jest zakup domu z hipoteką. Wydatki na odsetki związane z hipoteką podlegają odliczeniu od podatku, które są następnie odliczane od dochodu podlegającego opodatkowaniu osoby, co skutkuje znacznym zmniejszeniem jej zobowiązania podatkowego.