Założenie przepływu kosztów zapasów
Z założenia przepływu kosztów zapasów wynika, że koszt pozycji zapasów zmienia się od momentu nabycia lub wytworzenia i sprzedaży. Z powodu tej różnicy kosztów kierownictwo potrzebuje formalnego systemu przypisywania kosztów do zapasów, gdy przechodzą one na towary przeznaczone do sprzedaży.
Na przykład ABC International kupuje widżet 1 stycznia za 50 USD. 1 lipca kupuje identyczny widget za 70 dolarów, a 1 listopada kolejny identyczny widget za 90 dolarów. Produkty są całkowicie wymienne. 1 grudnia firma sprzedaje jeden z widżetów. Kupił widżety po trzech różnych cenach, więc jaki koszt powinien zgłosić jako koszt sprzedanych towarów? Istnieje kilka możliwych sposobów interpretacji założeń dotyczących przepływu kosztów. Na przykład:
Założenie przepływu kosztów FIFO . W metodzie pierwsze weszło, pierwsze wyszło, zakładasz, że pierwszy zakupiony przedmiot jest jednocześnie pierwszym sprzedanym. Tak więc koszt sprzedanych towarów wyniósłby 50 USD. Ponieważ jest to pozycja o najniższych kosztach w przykładzie, zyski byłyby najwyższe w przypadku FIFO.
Założenie przepływu kosztów LIFO . W metodzie ostatnie weszło, pierwsze wyszło, zakładasz, że ostatni zakupiony przedmiot jest jednocześnie pierwszym sprzedanym. Zatem koszt sprzedanych towarów wyniósłby 90 dolarów. Ponieważ jest to pozycja o najwyższym koszcie w przykładzie, zyski byłyby najniższe w ramach LIFO.
Specyficzna metoda identyfikacji . W przypadku określonej metody identyfikacji można fizycznie określić, które konkretne pozycje są kupowane, a następnie sprzedawane, tak aby przepływ kosztów zmieniał się wraz z faktycznie sprzedanym przedmiotem. Jest to rzadka sytuacja, ponieważ większości przedmiotów nie można zidentyfikować indywidualnie.
Założenie przepływu średnich kosztów ważonych . Zgodnie z metodą średniej ważonej koszt sprzedanych towarów to średni koszt wszystkich trzech jednostek, czyli 70 USD. To założenie dotyczące przepływu kosztów prowadzi do średnich kosztów, a zatem również do średnich zysków.
Założenie dotyczące przepływu kosztów niekoniecznie odpowiada faktycznemu przepływowi towarów (gdyby tak było, większość firm stosowałaby metodę FIFO). Zamiast tego można zastosować założenie dotyczące przepływu kosztów, które różni się od rzeczywistego wykorzystania. Z tego powodu firmy wybierają założenie dotyczące przepływu kosztów, które albo minimalizuje zyski (w celu zminimalizowania podatków dochodowych), albo maksymalizuje zyski (w celu zwiększenia wartości akcji).
W okresach wzrostu cen materiałów metoda LIFO skutkuje wyższym kosztem sprzedaży towarów, niższymi zyskami, a tym samym niższymi podatkami dochodowymi. W okresach spadających cen materiałów metoda FIFO daje takie same wyniki.
Założenie dotyczące przepływu kosztów jest pozycją drugorzędną, gdy koszty zapasów są stosunkowo stabilne w długim okresie, ponieważ nie będzie żadnej szczególnej różnicy w koszcie sprzedanych towarów, niezależnie od przyjętego założenia dotyczącego przepływu kosztów. I odwrotnie, drastyczne zmiany kosztów zapasów w czasie spowodują znaczną różnicę w raportowanych poziomach zysków, w zależności od przyjętego założenia przepływu kosztów. W związku z tym księgowy powinien być szczególnie świadomy wpływu finansowego założenia przepływu kosztów zapasów w okresach wahań kosztów.
Wszystkie powyższe kwestie mają mniejsze znaczenie, jeśli stosowana jest metoda średniej ważonej. Podejście to zwykle prowadzi do średnich poziomów zysków i średnich poziomów dochodu do opodatkowania w czasie.
Należy pamiętać, że metoda LIFO nie jest dozwolona w ramach MSSF. Jeżeli w przyszłości takie stanowisko zostanie przyjęte przez inne standardy rachunkowości, możliwe jest, że metoda LIFO może nie być dostępna jako założenie dotyczące przepływu kosztów.
