Metoda średniego kosztu
Koszt średni to zastosowanie średniego kosztu grupy aktywów do każdego składnika aktywów w tej grupie. Na przykład, jeśli istnieją trzy widżety, których koszt indywidualny wynosi 10, 12 i 14 USD, średni koszt wszystkich trzech widżetów powinien być traktowany tak, jakby każdy z nich wynosił 12 USD, co stanowi średni koszt tych trzech elementów.
Średnia kalkulacja kosztów to:
Koszt towarów dostępnych do sprzedaży ÷ Suma jednostek od początku zapasów i zakupów = Koszt średni
Metodę tę można również wykorzystać do określenia średniej kwoty zainwestowanej w każdą z grup papierów wartościowych. Takie postępowanie pozwala uniknąć większej ilości pracy wymaganej do śledzenia kosztu każdego zabezpieczenia.
Przeciętne korzyści kosztowe
Średni koszt działa dobrze w następujących sytuacjach:
Kiedy trudno jest śledzić koszt związany z poszczególnymi jednostkami. Na przykład można go zastosować, gdy poszczególne jednostki są nie do odróżnienia od siebie.
Gdy koszty surowców zmieniają się wokół średniego punktu kosztu w nieprzewidywalny sposób, tak że średni koszt jest przydatny do celów planowania długoterminowego (np. Przy opracowywaniu budżetu).
Gdy w magazynie przemieszcza się duża liczba podobnych pozycji, co w innym przypadku wymagałoby znacznego czasu personelu na indywidualne śledzenie.
Ponadto metoda ta wymaga niewielkich nakładów pracy i dlatego należy do najtańszych metod księgowania kosztów w utrzymaniu (inne główne metody księgowania kosztów to metody FIFO i LIFO).
Średnie wady kosztów
Średni koszt nie działa dobrze w następujących sytuacjach:
Gdy jednostki w partii nie są identyczne i dlatego nie można ich traktować w identyczny sposób do celów kalkulacji kosztów.
Kiedy pozycje w magazynie są wyjątkowe i / lub drogie; w takich sytuacjach dokładniejsze jest śledzenie kosztów na jednostkę.
W przypadku wyraźnej tendencji zwyżkowej lub spadkowej kosztów produktu, kalkulacja kosztów średnich nie daje jasnego wskazania ostatniego kosztu sprzedanych towarów. Zamiast tego, będąc średnią, przedstawia koszt, który może ściślej wiązać się z okresem w przeszłości.
