Próbkowanie kontrolne

Pobieranie próbek w ramach audytu polega na zastosowaniu procedury audytu w odniesieniu do wybranych pozycji salda konta lub klasy transakcji. Zastosowana metoda pobierania próbek powinna dawać równe prawdopodobieństwo, że można wybrać każdą jednostkę w próbie. Celem tego jest ocena niektórych aspektów informacji. Próbkowanie kontrolne jest potrzebne, gdy liczebność populacji jest duża, ponieważ badanie całej populacji byłoby wysoce nieefektywne. Istnieje wiele sposobów angażowania się w próbkowanie audytu, w tym:

• Próbkowanie blokowe . Do przeglądu wybiera się kolejne serie pozycji. Chociaż takie podejście może być wydajne, istnieje ryzyko, że blok pozycji nie będzie odzwierciedlał cech całej populacji.

• Przypadkowe pobieranie próbek . Nie ma ustrukturyzowanego podejścia do sposobu wybierania pozycji. Jednak osoba dokonująca selekcji prawdopodobnie wypaczy selekcje (nawet jeśli nieumyślnie), więc wybory nie są naprawdę przypadkowe.

• Osobisty osąd . Biegły rewident kieruje się własnym osądem przy wyborze pozycji, być może faworyzując pozycje, które mają większą wartość pieniężną lub które wydają się wiązać z wyższym poziomem ryzyka.

• Próbkowanie losowe . Do dokonywania selekcji służy generator liczb losowych. To podejście jest najbardziej poprawne teoretycznie, ale może wymagać więcej czasu na dokonanie wyboru.

• Próbkowanie warstwowe . Audytor dzieli populację na różne sekcje (na przykład o wysokiej i niskiej wartości), a następnie dokonuje wyboru z każdej sekcji.

• Systematyczne pobieranie próbek . Selekcje są pobierane z populacji w ustalonych odstępach czasu, na przykład co dwudziesty element. Zwykle jest to stosunkowo wydajna technika pobierania próbek.