Kosztorysowanie materiałów

Kosztorysowanie materiałów to proces ustalania kosztów, po których pozycje zapasów są ewidencjonowane na stan, a także ich późniejsza wycena w ewidencji księgowej. Oddzielnie zajmujemy się tymi koncepcjami.

Wycena materiałów do początkowego nabycia zapasów

Firma musi zdecydować, czy będzie rejestrować nabyte materiały po ich cenach zakupu, czy też zostaną dodane dodatkowe koszty, takie jak fracht, podatki od sprzedaży i cła. Dodanie tych innych kosztów jest dopuszczalne, ale może wymagać pewnej ilości dodatkowej pracy. Te dodatkowe koszty łatwiej jest obciążyć kosztami w momencie ich poniesienia, więc pojawiają się one natychmiast w koszcie sprzedanych towarów.

Narzut nie jest przypisywany do surowców, ponieważ pozycje te nie zostały poddane żadnej działalności produkcyjnej (z którą są związane koszty ogólne). Narzut jest przypisywany tylko do produkcji w toku i zapasów wyrobów gotowych.

Koszt materiału do późniejszej wyceny

Po przyjęciu zapasów do magazynu podlega on zasadzie niższego kosztu lub rynku (LCM). Zasadniczo zasada ta stanowi, że rejestrowany koszt zapasów powinien być niższy z jego zarejestrowanego kosztu lub stawki rynkowej. Z praktycznego punktu widzenia zasada ta jest zwykle stosowana tylko do tych pozycji zapasów, które mają największe koszty rozszerzone. Jego zastosowanie do przedmiotów o niskiej wartości nie spowodowałoby żadnych istotnych zmian, a zatem jest unikane z punktu widzenia wydajności.

Do zapasów należy również zastosować koncepcję warstw kosztów. Warstwowanie kosztów odnosi się do kolejności, w jakiej pozycje zapasów obciążają koszt towarów sprzedanych, gdy jednostki są sprzedawane klientom. Kilka możliwych koncepcji warstwowania kosztów, które można zastosować, to:

  • Specyficzna metoda identyfikacji . Przypisz koszty do określonych jednostek zapasów i obciąż je kosztami w momencie sprzedaży określonych jednostek. Zwykle dotyczy tylko drogich i unikalnych przedmiotów w ekwipunku.

  • Metoda pierwsze weszło, pierwsze wyszło . Przypisz koszty w oparciu o założenie, że najwcześniej nabyte towary są pierwszymi sprzedanymi. Jeśli ceny rosną, zwykle prowadzi to do wyższych zysków.

  • Metoda „Last in, first out” . Przypisz koszty w oparciu o założenie, że ostatnie nabyte towary są pierwszymi sprzedanymi. Jeśli ceny rosną, zwykle prowadzi to do niższych zysków. Ta metoda nie jest dozwolona przez międzynarodowe standardy sprawozdawczości finansowej.

  • Metoda średniej ważonej . Podczas przypisywania kosztów do kosztu sprzedanych towarów wykorzystuje średnią z kosztów wszystkich jednostek na magazynie.

Podobne Artykuły