Wypowiedzi prognozujące

Oświadczenie dotyczące przyszłości opisuje przyszłe wydarzenia lub wyniki. Wypowiedziane przez spółkę mogą wywołać pozwy akcjonariuszy, więc obecnie stosuje się przepisy „bezpiecznej przystani”, aby ograniczyć ryzyko spółki. Przez wiele lat wydawanie przez spółkę publiczną jakiegokolwiek oświadczenia na temat wyników finansowych, których spodziewała się w przyszłości, było bardzo ryzykowne. Za każdym razem, gdy cena akcji spadła, akcjonariusze mogliby spróbować powiązać ten spadek ze wszystkim, co powiedziano o przyszłych planach i wykorzystać to jako podstawę do pozwu o oszustwo na rynku papierów wartościowych. Rezultatem było mnóstwo spraw sądowych, które firmy miały do ​​wyboru albo walczyć (znacznym kosztem prawnym), albo rozstrzygać na drodze pozasądowej (za równie dużą kwotę).

Kongres złagodził sytuację sądową, uchwalając w 1995 r. Ustawę PSLRA (Private Securities Litigation Reform). Ogólnie rzecz biorąc, ustawa miała na celu zmniejszenie liczby błahych procesów sądowych dotyczących papierów wartościowych. Ustawa czyni to poprzez zwiększenie ilości dowodów, które powód musi mieć przed wniesieniem pozwu. W szczególności obowiązują następujące trzy pojęcia (z tekstem zaczerpniętym z ustawy):

W skardze należy wskazać każde stwierdzenie, które rzekomo wprowadzało w błąd, powód lub powody, dla których oświadczenie jest wprowadzające w błąd, a jeśli zarzut dotyczący oświadczenia lub zaniechania jest oparty na informacjach i przekonaniach, w skardze należy szczegółowo określić wszystkie wiara jest formowana.

Skarga, w odniesieniu do każdego działania lub zaniechania, co do którego zarzuca się naruszenie niniejszego rozdziału, powinna zawierać szczegółowe fakty, z których można wnioskować, że pozwany działał z wymaganym stanem ducha. (Uwaga autora: oznacza to, że pozwany wiedział, że oświadczenie jest fałszywe w momencie jego składania lub był lekkomyślny, nie uznając, że jest fałszywe)

Na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia, że ​​działanie lub zaniechanie pozwanego zarzucane naruszeniu niniejszego rozdziału (ustawy) spowodowało szkodę, za którą powód domaga się odszkodowania.

Wszystkie te koncepcje miały na celu nałożenie na powoda znacznego ciężaru dowodu, wymagając przedstawienia istotnych dowodów, zanim sędzia przyjmie sprawę.

Ustawa zawiera również następujące postanowienia, które zmniejszają prawdopodobieństwo przekształcenia pozwu w pozew zbiorowy:

  • Sędzia określa, kto jest najbardziej odpowiednim powodem do pozwu zbiorowego, którym nie może być powód, który pierwotnie wniósł pozew

  • Inwestorzy muszą otrzymać pełne ujawnienie warunków proponowanych rozliczeń

  • Uprzywilejowani powodowie nie mogą otrzymać premii

Krótko mówiąc, ustawa utrudnia powodowi wniesienie pozwu, ponieważ konieczne jest posiadanie dowodów oszukańczego zachowania bez procesu ujawnienia (co jest dozwolone dopiero po przedstawieniu przez powoda dowodu oszustwa).

Oprócz zapisów PSLRA, które zostały odnotowane w ostatniej sekcji, zawierała również zapis dotyczący bezpiecznej przystani. Przepis ten stanowi, że podmiot wydający stwierdzenia dotyczące przyszłości jest chroniony przed odpowiedzialnością, o ile stwierdzenie dotyczące przyszłości jest identyfikowane jako stwierdzenie dotyczące przyszłości i towarzyszą mu znaczące ostrzeżenia określające ważne czynniki, które mogą spowodować, że rzeczywiste wyniki będą się znacznie różnić od tych w oświadczeniu dotyczącym przyszłości.

Jednak przepis dotyczący bezpiecznej przystani nie ma zastosowania w pewnych okolicznościach, w tym:

  • Oferta papierów wartościowych przez firmę czekową in blanco

  • Emisja akcji grosza

  • Transakcje zbiorcze

  • Przechodzenie do prywatnych transakcji

W ustawie stwierdzenie dotyczące przyszłości definiuje się jako:

  1. Zestawienie zawierające prognozę przychodów, dochodu, zysku na akcję, nakładów inwestycyjnych, dywidend, struktury kapitału lub innych pozycji finansowych;

  2. Oświadczenie o planach i celach kierownictwa dotyczących przyszłych działań, w tym planów lub celów dotyczących produktów lub usług emitenta;

  3. Oświadczenie dotyczące przyszłych wyników gospodarczych, w tym wszelkie takie oświadczenia zawarte w dyskusji i analizie kondycji finansowej przeprowadzonej przez kierownictwo lub w wynikach operacji zawartych zgodnie z zasadami i przepisami Komisji;

  4. Jakiekolwiek stwierdzenie dotyczące założeń leżących u podstaw dowolnego stwierdzenia opisanego w poprzednich akapitach lub odnoszące się do niego;

  5. Każdy raport wydany przez zewnętrznego recenzenta zatrzymany przez emitenta, w zakresie, w jakim raport ocenia oświadczenie dotyczące przyszłości złożone przez emitenta; lub

  6. Oświadczenie zawierające prognozę lub oszacowanie innych pozycji, które mogą zostać określone w regulaminie lub rozporządzeniu Komisji.

Ustawa nie wymaga od firmy dalszego aktualizowania stwierdzeń dotyczących przyszłości, nawet jeśli informacje zawarte w ostatnim takim oświadczeniu stają się nieaktualne.

Podobne Artykuły