Nominalne PKB
Nominalny PKB jest miarą wyniku gospodarczego kraju w danym roku kalendarzowym przy użyciu cen bieżących, bez korygowania tych cen o inflację. Zatem miara obejmuje skutki zarówno inflacji, jak i wzrostu gospodarczego. Ponieważ nie ma korekty inflacji, nominalny PKB obejmuje zmiany cen (w górę lub w dół), które są spowodowane inflacją. Wynikowa wartość dobrze sprawdza się w przypadku porównań z innymi danymi, które również nie są uwzględniane przy uwzględnieniu inflacji. Na przykład kwota zadłużenia ogólnokrajowego nie jest korygowana o inflację, więc całkowite zadłużenie kraju można porównać do jego nominalnego PKB, aby ustalić stosunek zadłużenia do produktu krajowego brutto.
Nominalny PKB można mierzyć trzema technikami, które są następujące:
Podejście oparte na wydatkach . Wartość rynkowa zakupów wszystkich towarów i usług.
Podejście dochodowe . Suma wszystkich dochodów uzyskanych przez osoby fizyczne i firmy, w tym zyski, wynagrodzenie, odsetki i czynsz.
Podejście produkcyjne . Całkowita szacowana produkcja pomniejszona o zużycie pośrednie.
Nominalna wartość PKB może być myląca, jeśli rozważa się ją samodzielnie, ponieważ może skłonić użytkownika do przypuszczenia, że nastąpił znaczny wzrost, podczas gdy w rzeczywistości nastąpił po prostu skok inflacji.
PKB to suma wartości dóbr i usług wyprodukowanych w danym kraju w okresie pomiarowym w dolarach pomniejszona o koszt towarów i usług wymaganych w procesie produkcji.
Nominalny PKB różni się od realnego, ponieważ realny PKB mierzy produkcję gospodarczą w dolarach skorygowanych o inflację. Na przykład nominalny PKB danego kraju wzrósł o 2,0% w ostatnim roku, ale stopa inflacji na poziomie 1,2% daje realny wzrost PKB na poziomie zaledwie 0,8%.