Syntetyczne przeznaczenie FOB
Syntetyczne miejsce przeznaczenia FOB opisuje sytuację, w której sprzedawca wysyła ładunek na pokładowych warunkach wysyłki, jednocześnie obiecując, że wszystkie towary zagubione lub uszkodzone podczas transportu zostaną wymienione. Oznacza to, że sprzedawca skutecznie zachowuje odpowiedzialność własności, dopóki towar nie dotrze do klienta. Z punktu widzenia rozpoznawania przychodów sposób, w jaki działało to w przeszłości, polega na tym, że sprzedawca odracza ujmowanie przychodów do szacowanej daty dostawy do klienta. Weryfikacja faktycznej daty dostawy dla każdej dostawy do klienta jest niepraktyczna, zwłaszcza jeśli trudno jest uzyskać dowód odbioru. Zamiast tego sprzedawca przeprowadza coroczną analizę rzeczywistych danych dotyczących dostaw dostarczonych przez przewoźników towarowych, aby obliczyć średnią liczbę dni dostawy.
Na przykład, jeśli analiza wykaże, że dostawa do klienta zajmuje średnio trzy dni, wówczas sprzedawca zakłada, że wszystkie dostawy z ostatnich trzech dni miesiąca nie zostały odebrane przez klientów w tym miesiącu. Tak więc ten przychód jest rozpoznawany w następnym miesiącu.
Najłatwiejszym sposobem wykonania tej pracy jest uwzględnienie go przez księgowych jako krok w procesie zamknięcia miesiąca. Najpierw identyfikują wszystkie syntetyczne sprzedaże docelowe FOB, a następnie tworzą zapis zwrotny, który przesuwa powiązaną sprzedaż i koszt sprzedawanych towarów na następny miesiąc. Tak wyglądał ten proces w przeszłości.
Ale co z nowym standardem rozpoznawania przychodów? Zgodnie z nowym standardem kluczową kwestią jest zmiana kontroli nad towarem, a nie przeniesienie ryzyka i korzyści wynikających z posiadania. Kiedy więc klient przejmuje kontrolę? Warunki punktu wysyłki FOB mogą nadać klientowi tytuł własności do towaru, gdy tylko sprzedawca wyśle towar, co oznacza, że następuje natychmiastowa zmiana kontroli. A może klient ma możliwość przekierowania towaru do swoich klientów podczas transportu. Jeśli tak, oznacza to również natychmiastową zmianę kontroli.
Zgodnie z nowym standardem rozpoznawania przychodów oznacza to, że istnieją dwa produkty, w przypadku których sprzedawca może ująć przychód. Jeden to towar, a drugi to pokrycie ryzyka utraty w trakcie transportu. Jeśli tak, przypisz cenę sprzedaży do każdego z tych zobowiązań do świadczenia. W rezultacie prawdopodobnie większość sprzedaży można rozpoznać w momencie wysyłki z zakładu sprzedawcy. Niewielka część sprzedaży wiąże się z pokryciem przez sprzedającego ryzyka utraty w okresie transportu.
Aby obliczyć rozmiar drugiej części rozpoznania przychodów, najprostszym podejściem byłoby obliczenie historycznego kosztu zastąpienia towarów utraconych lub uszkodzonych w transporcie i zastosowanie tego odsetka do transakcji sprzedaży.
Co to oznacza z perspektywy bieżącej księgowości? Zupełnie nic dla pojedynczych transakcji sprzedaży. Po prostu rejestruj sprzedaż jak zwykle. Następnie zaczekaj do końca miesiąca i wykonaj poniższe czynności. Najpierw zidentyfikuj wszystkie syntetyczne transakcje docelowe FOB. Po drugie, dla tych transakcji obliczyć kwotę przychodu związanego z ryzykiem straty. Na koniec utwórz wpis cofania, który przenosi ten przychód z bieżącego miesiąca na następny. Główną kwestią do rozważenia jest to, jaka część przychodów związanych z ryzykiem zostanie przeniesiona na następny miesiąc. Kwota za kilka ostatnich dni miesiąca mogłaby być wystarczająca lub być może potrzebny byłby dłuższy okres.
Czym różni się to od metody, która była stosowana w przeszłości? Zasadniczo przychody z większości sprzedaży są przyspieszane do punktu wysyłki, co oznacza, że firmy korzystające z syntetycznych terminów przeznaczenia FOB doświadczą jednorazowego wzrostu sprzedaży i zysków, które prawdopodobnie będą dość małe.
