Kontrakty terminowe na stopy procentowe
Kontrakt futures na stopę procentową to kontrakt futures oparty na bazowym instrumencie finansowym, który jest oprocentowany. Służy do zabezpieczenia się przed niekorzystnymi zmianami stóp procentowych. Kontrakt taki jest koncepcyjnie podobny do kontraktu terminowego, z wyjątkiem tego, że jest przedmiotem obrotu na giełdzie, co oznacza, że jest zawarty w standardowej kwocie i czasie trwania. Standardowy rozmiar kontraktu futures to 1 milion USD, więc może być konieczne zakupienie wielu kontraktów, aby stworzyć zabezpieczenie dla określonej kwoty pożyczki lub inwestycji. Wycena kontraktów futures zaczyna się od wartości bazowej 100 i spada na podstawie implikowanej stopy procentowej w kontrakcie.
Na przykład, jeśli kontrakt futures ma domniemaną stopę procentową 5,00%, cena tego kontraktu wyniesie 95,00. Obliczenie zysku lub straty na kontrakcie futures odbywa się w następujący sposób:
Wartość umowy referencyjnej × czas trwania umowy / 360 dni × (cena końcowa - cena początkowa)
Większość transakcji na kontraktach terminowych na stopy procentowe odbywa się w eurodolarach (dolarach amerykańskich przechowywanych poza Stanami Zjednoczonymi) i jest przedmiotem obrotu na Chicago Mercantile Exchange.
Zabezpieczenie nie jest doskonałe, ponieważ nominalna kwota kontraktu może różnić się od faktycznej kwoty finansowania, które firma chce zabezpieczyć, co skutkuje umiarkowaną kwotą nadmiernego lub niepełnego zabezpieczenia. Na przykład zabezpieczenie pozycji 15,4 mln USD będzie wymagało zakupu 15 lub 16 kontraktów o wartości 1 mln USD. Mogą również występować różnice między okresem wymaganym do zabezpieczenia a faktycznym okresem zabezpieczenia podanym w kontrakcie futures. Na przykład, jeśli istnieje siedmiomiesięczna ekspozycja do zabezpieczenia, skarbnik może nabyć dwa kolejne trzymiesięczne kontrakty i zdecydować się na niezabezpieczenie siódmego miesiąca.
Kiedy kupujący kupuje kontrakt futures, minimalna kwota musi zostać początkowo zaksięgowana na koncie depozytu zabezpieczającego, aby zapewnić wykonanie zgodnie z warunkami umowy. Może być konieczne zasilenie rachunku zabezpieczającego dodatkową gotówką (wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego), jeśli wartość rynkowa kontraktu z czasem spada (rachunki depozytów zabezpieczających są aktualizowane codziennie w oparciu o rynkową cenę zamknięcia). Jeżeli kupujący nie może zapewnić dodatkowego finansowania w przypadku upadku kontraktu, giełda kontraktów terminowych zamyka kontrakt przed jego normalną datą rozwiązania. I odwrotnie, jeśli wartość rynkowa kontraktu wzrośnie, zysk netto zostanie przelany na rachunek depozytowy kupującego. W ostatnim dniu obowiązywania umowy giełda oznacza umowę na rynek i rozlicza kupującego i sprzedającego. A zatem,transfery między kupującymi a sprzedającymi w okresie obowiązywania umowy są zasadniczo grą o sumie zerowej, w której jedna strona czerpie bezpośrednie korzyści kosztem drugiej.
Możliwe jest również zawarcie kontraktu terminowego na obligacje, który może służyć do zabezpieczenia ryzyka stopy procentowej. Na przykład firma, która pożyczyła fundusze, może zabezpieczyć się przed wzrostem stóp procentowych, sprzedając kontrakt futures na obligacje. Następnie, jeśli stopy procentowe faktycznie wzrosną, wynikający z umowy zysk zrównoważy wyższą stopę procentową, którą płaci pożyczkobiorca. I odwrotnie, jeśli stopy procentowe później spadną, pożyczkobiorca poniesie stratę na umowie, która zrównoważy obecnie płaconą niższą stopę procentową. Zatem efekt netto umowy jest taki, że pożyczkobiorca blokuje początkową stopę procentową przez cały okres obowiązywania umowy.
W przypadku wygaśnięcia zakupionego kontraktu futures zwyczajowo rozlicza się go poprzez sprzedaż kontraktu futures z tą samą datą dostawy. I odwrotnie, jeśli pierwotny kontrakt został sprzedany kontrahentowi, sprzedawca może rozliczyć kontrakt, kupując kontrakt futures z tą samą datą dostawy.
