Obliczanie średnich zobowiązań

Aby właściwie zmierzyć sytuację zobowiązań przedsiębiorstwa, potrzebna jest średnia niespłaconego salda zobowiązań. To podejście działa lepiej niż najczęściej rejestrowana kwota, czyli saldo zobowiązań na koniec miesiąca. Jest to szczególnie konieczne przy włączaniu rachunków do zapłaty do współczynnika biznesowego, a zwłaszcza gdy informacje te są zgłaszane pożyczkodawcy w ramach umowy pożyczki.

Końcowe saldo zobowiązań jest zazwyczaj zbyt wysokie w porównaniu z większością innych dni w miesiącu, ponieważ niektórzy dostawcy wystawiają rachunki tylko na koniec miesiąca. Jednak saldo zobowiązań ma również tendencję do spadku poniżej średniej w każdym dniu, w którym przebieg czeku jest zakończony, a zobowiązania są spłacane. Na przykład, jeśli dostawcy otrzymują zapłatę raz w tygodniu, saldo zobowiązań będzie kształtować się poniżej średniej przez cztery dni w miesiącu.

Biorąc pod uwagę te kwestie, warto zagregować saldo zobowiązań za każdy dzień roboczy miesiąca, a następnie podzielić przez łączną liczbę dni roboczych. Oczywiście zwiększony poziom dokładności odbywa się kosztem dodatkowej pracy wymaganej do śledzenia dziennego salda zobowiązań. Może to być nadal rozsądną alternatywą, jeśli autor raportu systemu księgowego może wydać automatyczny raport, który wyszczególnia dzienne saldo zobowiązań i automatycznie generuje średnią kwotę zobowiązań. Inną odmianą jest opracowanie średniej miesięcznej kwoty zobowiązań na podstawie końcowej liczby tygodniowej.

Obliczanie średnich zobowiązań może nie być konieczne, jeśli dzienne saldo zobowiązań jest stosunkowo stałe w czasie. Istnieje jednak ryzyko, że saldo na koniec miesiąca będzie niezwykle wysokie lub niskie, nawet w okolicznościach, w których przez większość dni występują niewielkie wahania. Jeżeli ryzyko uwzględnienia nietypowego salda zobowiązań w pomiarze jest niskie, wówczas dopuszczalne może być użycie danych na koniec miesiąca zamiast średniej kwoty zobowiązań.