Opodatkowanie spółek osobowych
Podstawową koncepcją opodatkowania spółek osobowych jest to, że wszystkie zyski i straty przepływają do partnerów biznesowych, którzy są następnie odpowiedzialni za te kwoty. Tym samym podmiot gospodarczy nie płaci podatku dochodowego. Za partnerstwo uważa się umowę, w której co najmniej dwie osoby prowadzą działalność gospodarczą bez schronienia się za podmiotem prawnym.
Umowa partnerska
Umowa partnerska służy do udokumentowania szczegółów umowy partnerskiej. Zwykle obejmuje następujące elementy:
Procent własności przypisany każdemu partnerowi. Jeżeli nie jest to jasno określone w umowie, wówczas uważa się, że udział procentowy jest oparty na proporcjach kapitału wpłaconego do spółki. Jeśli w roku podatkowym nastąpi zmiana właściciela, wówczas średni udział należy obliczyć dla każdego właściciela do celów podatkowych, chociaż można to zastąpić innymi warunkami umowy.
Sytuacje, w których partnerzy mogą wykupić innego partnera oraz sposób naliczania i realizacji płatności.
Kwoty wszelkich preferencyjnych płatności dla niektórych partnerów.
Opodatkowanie spółek osobowych
Podstawowym formularzem podatkowym złożonym przez spółkę osobową jest formularz 1065. W formularzu tym odnotowuje się kwotę podlegającego opodatkowaniu dochodu uzyskanego przez spółkę osobową oraz kwotę tego dochodu przypadającą na każdego ze wspólników. Ponadto spółka osobowa wystawia każdemu ze wspólników załącznik K-1, na którym jest podana wysokość przypadających na nich dochodów spółki, które powinni zawrzeć we własnych zeznaniach w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Ponieważ wspólnicy muszą płacić podatki dochodowe od swoich udziałów w przychodach spółki, zazwyczaj wymagają pewnej dystrybucji gotówki ze spółki, aby zapłacić podatki. Jeśli partner zdecyduje się zamiast tego pozostawić część swojego udziału w podziale w spółce osobowej, uważa się to za stopniowy wzrost wkładu kapitałowego tej osoby do przedsiębiorstwa.
W przypadkach, w których spółka osobowa rozpoznaje stratę w ciągu roku obrotowego, udział w stracie wykazanej przez każdego wspólnika w jego osobistym zeznaniu podatkowym jest ograniczony do kwoty straty, która kompensuje podstawę spółki osobowej każdego wspólnika. Jeśli kwota straty jest większa niż ta podstawa, nadwyżka musi zostać przeniesiona na przyszły okres, gdzie, miejmy nadzieję, może zostać odliczona od przyszłych zysków spółki. Zasadniczo prawo podatkowe nie pozwala wspólnikowi na uznanie w zeznaniu podatkowym więcej niż kwota wniesiona do spółki osobowej.
Partner jest zobowiązany do dokonywania kwartalnych szacunkowych płatności podatku dochodowego. Wypłata ta może być niższa z 90% przewidywanego rocznego dochodu spółki osobowej lub 100% faktycznego podatku zapłaconego w bezpośrednio poprzedzającym roku.
Ostatnią kwestią podatkową jest to, że partnerzy nie są uważani za pracowników spółki osobowej, a zatem muszą wpłacić pełną kwotę podatku od samozatrudnienia.
Wybory partnerskie
Wspólnicy w spółce osobowej mogą dokonać kilku wyborów, które mogą wpłynąć na wysokość dochodu do opodatkowania uznawanego przez spółkę, ponieważ zmieniają moment rozpoznania przychodów lub kosztów. Te wybory to:
Rejestruj transakcje według metody kasowej, memoriałowej lub hybrydowej
Wybierz rodzaj stosowanej metody amortyzacji
Wybierz metody, które mają być używane do rozpoznawania przychodów
