Łączne koszty

Koszt stały to koszt, który nie zwiększa się ani nie zmniejsza w połączeniu z żadnymi działaniami. Organizacja musi je regularnie opłacać, nawet jeśli nie prowadzi się działalności gospodarczej. Pojęcie to jest używane w analizie finansowej w celu znalezienia progu rentowności firmy, a także do określenia cen produktów.

Jako przykład kosztu stałego, czynsz za budynek nie ulegnie zmianie do czasu wygaśnięcia umowy najmu lub renegocjacji umowy, niezależnie od poziomu działalności w tym budynku. Przykładami innych kosztów stałych są ubezpieczenia, amortyzacja i podatki od nieruchomości. Koszty stałe są zwykle ponoszone regularnie, dlatego uważa się je za koszty okresu. Kwota obciążająca koszt zwykle zmienia się nieznacznie z okresu na okres.

Gdy firma ma duży składnik kosztu stałego, musi wygenerować znaczną wielkość sprzedaży, aby mieć wystarczającą marżę wkładu, aby zrównoważyć koszt stały. Jednak po osiągnięciu tego poziomu sprzedaży, ten rodzaj działalności generalnie ma stosunkowo niski koszt zmienny na jednostkę, a zatem może generować ponadwymiarowe zyski powyżej poziomu rentowności. Przykładem takiej sytuacji jest rafineria ropy naftowej, która ma ogromne koszty stałe związane z jej zdolnościami rafineryjnymi. Jeśli cena baryłki ropy spadnie poniżej pewnej kwoty, rafineria traci pieniądze. Jednak rafineria może przynosić ogromne zyski, jeśli cena ropy wzrośnie powyżej określonej kwoty.

I odwrotnie, jeśli firma ma niskie koszty stałe, prawdopodobnie ma wysoki koszt zmienny na jednostkę. W takim przypadku firma może osiągnąć zysk przy bardzo niskich poziomach wolumenu, ale nie osiąga zysków ponadwymiarowych w miarę wzrostu sprzedaży. Na przykład firma konsultingowa ma niewiele kosztów stałych, podczas gdy większość kosztów pracy jest zmienna.

Koszty stałe są rozliczane zgodnie z zasadą absorpcji rachunku kosztów. Zgodnie z tą umową stałe koszty ogólne produkcji są proporcjonalnie przypisywane do jednostek wyprodukowanych w okresie sprawozdawczym, a zatem są rejestrowane jako aktywa. Po sprzedaży jednostek, koszty obciąża koszt własny sprzedaży. Zatem może wystąpić opóźnienie w uznaniu tych kosztów stałych, które są przypisane do zapasów.