Wskaźnik zadłużenia długoterminowego do kapitału własnego

Długoterminowy wskaźnik zadłużenia do kapitału własnego to metoda używana do określenia dźwigni finansowej, jaką przyjęła firma. Aby obliczyć współczynnik, należy podzielić zadłużenie długoterminowe podmiotu przez łączną kwotę jego akcji zwykłych i akcji uprzywilejowanych. Formuła to:

Dług długoterminowy ÷ (Akcje zwykłe + Akcje uprzywilejowane) = Wskaźnik zadłużenia długoterminowego do kapitału własnego

Kiedy wskaźnik jest stosunkowo wysoki, oznacza to, że przedsiębiorstwo jest bardziej narażone na upadłość, ponieważ może nie być w stanie pokryć kosztów odsetek od zadłużenia, jeżeli jego przepływy pieniężne spadną. Stanowi to większy problem w okresach, gdy stopy procentowe rosną lub gdy przepływy pieniężne przedsiębiorstwa podlegają dużym wahaniom lub gdy jednostka ma stosunkowo minimalne rezerwy gotówkowe na spłatę swoich zobowiązań.

Współczynnik ten jest czasami używany do porównania poziomu dźwigni finansowej firmy z poziomami jej konkurentów, aby sprawdzić, czy poziom dźwigni jest rozsądny.

Standardowy stosunek zadłużenia do kapitału własnego może być bardziej wiarygodnym wskaźnikiem rentowności finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ obejmuje również wszystkie zadłużenie krótkoterminowe. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku, gdy organizacja ma duże zadłużenie, którego termin spłaty przypada na następny rok, co nie pojawi się w relacji długoterminowego zadłużenia do kapitału własnego.

Podobne Artykuły