Analiza zwrotu z kapitału
Zwrot z kapitału polega na porównaniu rocznego dochodu netto przedsiębiorstwa z kapitałem własnym. Miara jest używana przez inwestorów do określenia zwrotu, jaki organizacja generuje w związku z inwestycją w nią, zwykle w odniesieniu do zwrotu generowanego przez inne firmy z tej samej branży. Działalność, która może generować wysoki zwrot z kapitału, jest uważana za dobrą inwestycję, która podnosi cenę jej akcji.
Jednak analiza zwrotu z wyceny kapitału własnego ujawnia, że ten poziom entuzjazmu inwestorów może być niewłaściwy. Głównym problemem związanym ze zwrotem kapitału własnego jest to, że można na niego silnie wpływać poprzez zastąpienie kapitału dłużnego. Kierownictwo firmy mogłoby po prostu zaciągnąć dług i wykorzystać wpływy na odkupienie akcji, zamiast wykorzystywać pieniądze do zwiększania zysków. W ten sposób podstawa kapitału własnego w mianowniku obliczenia zwrotu z kapitału własnego spada, podczas gdy wartość dochodu netto w liczniku pozostaje w przybliżeniu taka sama. Poniższy przykład ilustruje sytuację.
ABC International ma dochód netto w wysokości 100 000 USD i kapitał własny w wysokości 500 000 USD. Oznacza to, że jego zwrot z kapitału wynosi 20%, co jest obliczane w następujący sposób:
100 000 USD zysku ÷ 500 000 USD kapitału własnego = 20% zwrotu z kapitału
Prezes spółki analizuje zwrot z kapitału własnego i decyduje się zaciągnąć 200 000 USD długu przy oprocentowaniu 8% po opodatkowaniu, wykorzystując ten dług na odkupienie akcji. Takie postępowanie zmniejsza zysk o koszt odsetek w wysokości 16 000 USD. Wynik tej zmiany jest następujący:
84 000 USD zysku ÷ 300 000 USD kapitału własnego = 28% zwrotu z kapitału
Krótko mówiąc, prezes wykorzystał inżynierię finansową, aby zwiększyć zwrot z kapitału z 20% do 28%, nie robiąc nic, aby poprawić podstawową rentowność firmy.
Problem z dodawaniem zadłużenia do bilansu firmy polega na tym, że firma może nie mieć wystarczająco stabilnych przepływów pieniężnych, aby wspierać bieżące spłaty odsetek związane z długiem; może również nie być w stanie spłacić długu, a zatem będzie zmuszony zamienić go na nowy dług, ilekroć instrument dłużny osiągnie termin zapadalności.
