Metoda akcji skarbowych
Metoda akcji własnych jest stosowana do obliczania wzrostu netto wyemitowanych akcji w przypadku wykonania opcji i warrantów w pieniądzu. Informacja ta jest uwzględniana przy wyliczeniu rozwodnionego zysku na akcję, zwiększając liczbę akcji, a tym samym zmniejszając wysokość zysku przypadającego na jedną akcję. Metoda akcji skarbowych wykorzystuje następującą sekwencję założeń i obliczeń:
Załóżmy, że opcje i warranty zostaną wykonane na początku okresu sprawozdawczego. Jeżeli faktycznie zostały wykonane w dalszej części okresu sprawozdawczego, należy przyjąć faktyczną datę wykonania.
Zakłada się, że wpływy uzyskane z domniemanej realizacji opcji lub warrantu zostaną wykorzystane na zakup akcji zwykłych po średniej cenie rynkowej w okresie sprawozdawczym.
Różnica między liczbą akcji, które zakłada się, że zostały wyemitowane, a liczbą akcji, które uważa się za zakupione, jest następnie dodawana do mianownika wyliczenia rozwodnionego zysku przypadającego na jedną akcję.
Na przykład firma ma dostępne w gotówce opcje na 10 000 akcji, które można wykonać po 5 USD za akcję. Średnia cena rynkowa w okresie sprawozdawczym wyniosła 12 USD. Spółka otrzyma 50 000 USD z wykonania opcji, co spowoduje utworzenie 10 000 nowych udziałów. Gdyby firma wykorzystała wpływy z 50 000 USD na zakup akcji na wolnym rynku po 12 USD za akcję, byłaby w stanie kupić 4 166 akcji, co stanowi wzrost netto o 5 834 akcji.
Jest to wymagane wyliczenie w przypadku spółki publicznej, ponieważ wszystkie podmioty publiczne muszą zgłaszać swój rozwodniony zysk na akcję w rachunku zysków i strat. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy firma ma tak prostą strukturę kapitałową, że rozwodniony zysk na akcję jest taki sam, jak jego podstawowy zysk na akcję.
