Koszt zmienny
Koszt zmienny to metodologia, która przypisuje tylko koszty zmienne do zapasów. Takie podejście oznacza, że wszystkie koszty ogólne obciążają koszty w ponoszonym okresie, podczas gdy bezpośrednie materiały i zmienne koszty ogólne są przypisywane do zapasów. Rachunek kosztów zmiennych nie ma zastosowania w sprawozdawczości finansowej, ponieważ standardy rachunkowości (takie jak GAAP i MSSF) wymagają, aby narzut również był przypisywany do zapasów. W związku z tym metodologia ta jest wykorzystywana wyłącznie do celów sprawozdawczości wewnętrznej. Jednak jest dość powszechnie stosowany w tej roli, gdzie koszty zmienne są wykorzystywane do:
Przeprowadź analizę progu rentowności, aby określić poziom sprzedaży, na którym firma osiąga zerowy zysk.
Ustal najniższą możliwą cenę, za jaką można sprzedać produkt.
Sformułuj wewnętrzne sprawozdania finansowe w formacie depozytu zabezpieczającego (który musi zostać skorygowany, zanim będzie można go wystawić podmiotom zewnętrznym).
W przypadku stosowania rachunku kosztów zmiennych marża brutto wykazana z transakcji generującej przychody jest wyższa niż w systemie kosztów absorpcji, ponieważ sprzedaż nie jest obciążana alokacją kosztów ogólnych. Chociaż oznacza to, że raportowana marża brutto jest wyższa, nie oznacza to, że zyski netto są wyższe - koszty ogólne obciążają koszt niższy w rachunku zysków i strat. Dzieje się tak jednak tylko wtedy, gdy poziom produkcji odpowiada sprzedaży. Jeśli produkcja przewyższa sprzedaż, koszt absorpcji spowoduje wyższy poziom rentowności, ponieważ część alokowanych kosztów ogólnych będzie znajdować się w aktywach zapasów, a nie obciążać kosztami okresu. Odwrotna sytuacja ma miejsce, gdy sprzedaż przewyższa produkcję.
