Kapitał własny akcjonariuszy
Kapitał własny to kwota aktywów pozostających w działalności po uregulowaniu wszystkich zobowiązań. Oblicza się go jako kapitał przekazany firmie przez jej akcjonariuszy, powiększony o darowany kapitał i zyski generowane przez działalność przedsiębiorstwa, pomniejszony o wszelkie wyemitowane dywidendy. W bilansie kapitał własny jest obliczany w następujący sposób:
Aktywa razem - pasywa ogółem = kapitał własny akcjonariuszy
Alternatywna kalkulacja kapitału własnego jest następująca:
Kapitał zakładowy + Zyski zatrzymane - Akcje własne = Kapitał własny
Oba obliczenia dają taką samą wielkość kapitału własnego. Kwota ta pojawia się w bilansie, a także w zestawieniu kapitałów własnych.
Koncepcja kapitału akcjonariuszy jest ważna przy ocenie kwoty funduszy zatrzymanych w przedsiębiorstwie. Ujemne saldo kapitału własnego akcjonariuszy, zwłaszcza w połączeniu z dużym zadłużeniem, jest silnym wskaźnikiem zbliżającej się upadłości.
Szereg rachunków obejmuje kapitał udziałowców, które zazwyczaj obejmują:
Akcje zwykłe . Jest to wartość nominalna akcji zwykłych, która zwykle wynosi 1 USD lub mniej na akcję. W niektórych stanach wartość nominalna może w ogóle nie być wymagana.
Dodatkowy wpłacony kapitał . Jest to dodatkowa kwota, jaką akcjonariusze zapłacili za swoje udziały, przekraczającą wartość nominalną. Saldo tego rachunku zwykle znacznie przekracza kwotę na rachunku akcji zwykłych.
Zyski zatrzymane . Jest to skumulowana kwota zysków i strat wygenerowanych przez firmę, pomniejszona o wszelkie wypłaty dla akcjonariuszy.
Akcje własne . To konto zawiera kwotę zapłaconą za odkupienie akcji od inwestorów. Saldo konta jest ujemne, a zatem kompensuje salda na rachunkach kapitałowych innych udziałowców.
Kapitał własny można określić jako wartość księgową przedsiębiorstwa, ponieważ teoretycznie reprezentuje on wartość rezydualną jednostki, gdyby wszystkie zobowiązania zostały spłacone istniejącymi aktywami. Ponieważ jednak wartość rynkowa i wartość bilansowa aktywów i zobowiązań nie zawsze są zgodne, pojęcie wartości księgowej nie sprawdza się w praktyce.
