Alokacja podatku międzyokresowego
Alokacja podatku międzyokresowego jest tymczasową różnicą między wpływem polityki podatkowej na sprawozdawczość finansową przedsiębiorstwa a jego normalną sprawozdawczością finansową, zgodnie ze standardami rachunkowości, takimi jak GAAP lub MSSF. Na przykład, Internal Revenue Service może nakazać stosowanie określonego okresu amortyzacji dla środka trwałego, podczas gdy wewnętrzne zasady rachunkowości firmy narzucają użycie innej liczby okresów. Powstała różnica ma charakter przejściowy, ponieważ składnik aktywów zostanie ostatecznie całkowicie zamortyzowany zarówno dla celów podatkowych, jak i księgowych. W okresach, w których występuje różnica przejściowa, istnieje międzyokresowa alokacja podatku.
Istnieją cztery typy transakcji, które mogą powodować tymczasowe różnice, a są to:
Opóźnione uznanie dochodu do opodatkowania
Przyspieszone rozpoznawanie dochodu do opodatkowania
Opóźnione rozpoznanie wydatków dla celów podatkowych
Przyspieszone rozpoznawanie wydatków dla celów podatkowych
Większość firm będzie miała ciągłą serię przejściowych różnic, które ostatecznie zostaną rozwiązane, co oznacza, że zawsze będzie istniał jakiś rodzaj międzyokresowego przydziału podatków. Księgowy podatkowy powinien prowadzić ewidencję kwot tych uzgadniających pozycji w ramach ciągłych wysiłków na rzecz konstruowania deklaracji podatkowych.
Istnieją różne poglądy na temat kwoty alokacji podatku międzyokresowego, którą należy ująć. Z jednej strony kwota rozpoznanego obciążenia z tytułu podatku dochodowego dokładnie odpowiada bieżącej kwocie podatku dochodowego, co oznacza, że nie ma alokacji. Odwrotny pogląd to alokacja skutków podatkowych wszystkich różnic przejściowych bez uwzględnienia prawdopodobieństwa ich odwrócenia. Widok średniookresowy polega na przypisaniu tylko tych różnic, które prawdopodobnie ulegną odwróceniu w najbliższym czasie.
