Zasada rozpoznawania przychodów

Zasada rozpoznawania przychodów mówi, że przychód należy rejestrować tylko wtedy, gdy został osiągnięty, a nie w momencie pobrania środków pieniężnych. Na przykład usługa odśnieżania kończy zaoranie firmowego parkingu za standardową opłatę w wysokości 100 USD. Potrafi rozpoznać przychód natychmiast po zakończeniu orki, nawet jeśli nie oczekuje zapłaty od klienta przez kilka tygodni. Pojęcie to zostało włączone do memoriałowej podstawy rachunkowości.

Odmianą przykładu jest sytuacja, w której za tę samą usługę odśnieżania zapłacono z góry 1000 USD za zaoranie parkingu klienta w okresie czterech miesięcy. W takim przypadku usługa powinna uwzględniać przyrost zaliczki w każdym z czterech miesięcy objętych umową, aby odzwierciedlić tempo, w jakim otrzymuje wypłatę.

W przypadku wątpliwości, czy klient otrzyma płatność, sprzedawca powinien uwzględnić odpis na wątpliwe rachunki w wysokości, o jaką oczekuje się, że klient zrzeknie się zapłaty. W przypadku poważnych wątpliwości, czy jakakolwiek płatność zostanie otrzymana, firma nie powinna ujmować żadnych przychodów do czasu otrzymania płatności.

Również zgodnie z zasadą memoriału, jeżeli jednostka otrzymuje płatność z góry od klienta, wówczas jednostka rejestruje tę płatność jako zobowiązanie, a nie jako przychód. Dopiero po wykonaniu wszystkich prac w ramach umowy z klientem może uznać płatność za przychód.

Zgodnie z kasową zasadą księgowania przychody należy rejestrować po otrzymaniu płatności gotówkowej. Na przykład, korzystając z tego samego scenariusza, co właśnie wspomniano, firma odśnieżająca nie rozpozna przychodów, dopóki nie otrzyma płatności od swojego klienta, nawet jeśli może to nastąpić kilka tygodni po zakończeniu wszystkich prac przez usługę orki.

Podobne warunki

Zasada rozpoznawania przychodów jest również znana jako koncepcja rozpoznawania przychodów.