Bieżąca część zadłużenia długoterminowego

Bieżąca część zadłużenia długoterminowego to kwota kapitału, która będzie wymagalna w ciągu jednego roku od dnia bilansowego. Jest on ujęty w oddzielnej pozycji bilansu. Ta pozycja jest uważnie śledzona przez wierzycieli, pożyczkodawców i inwestorów, którzy chcą wiedzieć, czy firma ma wystarczającą płynność, aby spłacić swoje krótkoterminowe zobowiązania. Jeśli wydaje się, że aktywa obrotowe nie są wystarczające do spłaty zobowiązań krótkoterminowych, wierzyciele i pożyczkodawcy mogą odciąć kredyt, a inwestorzy mogą sprzedać swoje udziały w spółce.

Na przykład firma ma niespłaconą pożyczkę w wysokości 1 000 000 USD, w przypadku której kwota główna musi być spłacana w wysokości 200 000 USD rocznie przez następne pięć lat. W bilansie 200 000 USD zostanie zaklasyfikowane jako bieżąca część długu długoterminowego, a pozostałe 800 000 USD jako dług długoterminowy.

Firma może zapobiec zaklasyfikowaniu swojego długoterminowego zadłużenia jako zobowiązania bieżącego, okresowo przenosząc go do instrumentów o dłuższych terminach zapadalności i płatności balonowych. Jeśli umowa długu jest rutynowo przedłużana, spłata balonowa nigdy nie jest wymagalna w ciągu jednego roku, a więc nigdy nie jest klasyfikowana jako zobowiązanie bieżące.

Możliwe jest nagłe przyspieszenie całego długoterminowego zadłużenia firmy do klasyfikacji „części bieżącej”, jeśli nie wywiązuje się ona z umowy kredytowej. W takim przypadku warunki pożyczki zwykle określają, że cała pożyczka podlega natychmiastowej spłacie w przypadku niewywiązania się z umowy, co czyni ją pożyczką krótkoterminową.