Dźwignia operacyjna
Dźwignia operacyjna mierzy koszty stałe firmy jako odsetek jej całkowitych kosztów. Służy do oceny progu rentowności firmy, a także prawdopodobnych poziomów zysków z indywidualnej sprzedaży. Poniższe dwa scenariusze opisują organizację o wysokiej dźwigni operacyjnej i małej dźwigni operacyjnej.
Wysoka dźwignia operacyjna . Duża część kosztów firmy to koszty stałe. W takim przypadku firma osiąga duży zysk na każdej dodatkowej sprzedaży, ale musi osiągnąć wystarczającą wielkość sprzedaży, aby pokryć swoje znaczne koszty stałe. Jeżeli jest w stanie to zrobić, wówczas jednostka osiągnie znaczny zysk ze sprzedaży po opłaceniu kosztów stałych. Jednak zarobki będą bardziej wrażliwe na zmiany wielkości sprzedaży.
Niska dźwignia operacyjna . Duża część sprzedaży firmy to koszty zmienne, więc ponosi je tylko wtedy, gdy ma miejsce sprzedaż. W takim przypadku firma zarabia mniejszy zysk na każdej sprzedaży przyrostowej, ale nie musi generować dużego wolumenu sprzedaży, aby pokryć niższe koszty stałe. Firmom tego typu łatwiej jest osiągnąć zysk przy niskich poziomach sprzedaży, ale nie osiąga zysków ponadgabarytowych, jeśli może generować dodatkową sprzedaż.
Na przykład firma programistyczna ma znaczne koszty stałe w postaci wynagrodzeń programistów, ale prawie nie ma kosztów zmiennych związanych z każdą przyrostową sprzedażą oprogramowania; ta firma ma wysoką dźwignię operacyjną. I odwrotnie, firma konsultingowa wystawia swoim klientom rachunki godzinowe i ponosi koszty zmienne w postaci wynagrodzenia konsultantów. Ta firma ma niską dźwignię operacyjną.
Aby obliczyć dźwignię operacyjną, podziel marżę na składki podmiotu przez jego dochód operacyjny netto. Marża składkowa to sprzedaż pomniejszona o koszty zmienne.
Na przykład Alaskan Barrel Company (ABC) ma następujące wyniki finansowe:
