Model przeszacowania

Model przeszacowania daje przedsiębiorstwom możliwość wyceny środka trwałego w jego przeszacowanej wartości. Po dokonaniu przeszacowania, księgowana kwota stanowi wartość godziwą składnika aktywów pomniejszoną o późniejszą umorzenie i skumulowane odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości. Zgodnie z tym podejściem należy kontynuować przeszacowywanie środków trwałych w wystarczająco regularnych odstępach czasu, aby wartość bilansowa nie różniła się istotnie od wartości godziwej w żadnym okresie. Ta opcja jest dostępna tylko w ramach międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej (MSSF).

Wartości godziwe niektórych środków trwałych mogą być dość zmienne, co wymaga przeszacowań nawet raz w roku. W większości innych przypadków MSSF uznaje przeszacowania raz na trzy do pięciu lat za dopuszczalne. Kiedy środek trwały jest przeszacowywany, istnieją dwa sposoby radzenia sobie z amortyzacją, która narosła od ostatniego przeszacowania. Do wyboru są:

  • Zmusić wartość bilansową składnika aktywów do jego nowo przeszacowanej wartości poprzez proporcjonalne przekształcenie kwoty skumulowanej amortyzacji; lub

  • Należy wyeliminować zakumulowaną amortyzację w stosunku do wartości bilansowej brutto nowo przeszacowanego składnika aktywów. Ta metoda jest prostszą z dwóch alternatyw.

Skorzystaj z rynkowej wyceny przeprowadzonej przez wykwalifikowanego specjalistę ds. Wycen, aby określić wartość godziwą środka trwałego. Jeżeli składnik aktywów ma tak specjalistyczny charakter, że nie można uzyskać rynkowej wartości godziwej, należy zastosować alternatywną metodę ustalenia szacunkowej wartości godziwej. Przykładami takich metod są zdyskontowane przyszłe przepływy pieniężne lub oszacowanie kosztu odtworzenia składnika aktywów.

Jeżeli dokonano wyboru modelu przeszacowania i przeszacowanie skutkuje wzrostem wartości bilansowej środka trwałego, należy ująć wzrost w innych całkowitych dochodach i zakumulować go w kapitale własnym na koncie „nadwyżka z przeszacowania”. Jeżeli jednak wzrost odwraca spadek z tytułu przeszacowania tego samego składnika aktywów, który był wcześniej ujęty w rachunku zysków i strat, zysk z aktualizacji wyceny należy ująć w rachunku zysków i strat w wysokości do wysokości poprzedniej straty (tym samym zmniejszając stratę).

Jeżeli przeszacowanie powoduje zmniejszenie wartości bilansowej środka trwałego, zmniejszenie zysku lub straty należy ująć. Jeżeli jednak w nadwyżce z przeszacowania tego składnika aktywów występuje saldo kredytu, należy ująć zmniejszenie innych całkowitych dochodów w celu skompensowania salda kredytu. Spadek ujęty w innych całkowitych dochodach pomniejsza kwotę nadwyżki z przeszacowania już ujętą w kapitale własnym.

Jeśli środek trwały zostanie usunięty z bilansu, należy przenieść związaną z nim nadwyżkę z przeszacowania do zysków zatrzymanych. Kwota tej nadwyżki przeniesiona do zysków zatrzymanych jest różnicą między amortyzacją opartą na pierwotnym koszcie składnika aktywów a amortyzacją obliczoną na podstawie przeszacowanej wartości bilansowej składnika aktywów.

Podobne Artykuły