Wskaźnik kapitału własnego

Wskaźnik kapitału własnego mierzy wielkość dźwigni finansowej, z której korzysta firma. Czyni to poprzez porównanie całkowitej inwestycji w aktywa z całkowitą kwotą kapitału własnego. Jeśli wynik obliczeń jest wysoki, oznacza to, że kierownictwo zminimalizowało wykorzystanie długu do sfinansowania zapotrzebowania na aktywa, co stanowi konserwatywny sposób zarządzania jednostką. I odwrotnie, niski wskaźnik wskazuje, że duża kwota zadłużenia została wykorzystana na spłatę aktywów. Aby obliczyć współczynnik kapitału własnego, podziel całkowity kapitał własny przez aktywa ogółem (oba wykazane w bilansie). Formuła to:

Całkowity kapitał ÷ Razem aktywa

Na przykład ABC International ma łączny kapitał własny 500 000 USD i aktywa 750 000 USD. Daje to wskaźnik kapitału własnego na poziomie 67%, co oznacza, że ​​2/3 majątku spółki zostało opłacone kapitałem własnym.

Niski współczynnik kapitału niekoniecznie jest zły. Oznacza to, że jeśli biznes jest rentowny, zwrot z inwestycji jest dość wysoki, ponieważ inwestorzy nie musieli inwestować nadmiernej ilości środków w porównaniu z uzyskanym zwrotem. Jeśli jednak wyniki firmy staną się nieopłacalne, koszty odsetek związane z długiem mogą szybko wyeliminować wszystkie rezerwy gotówkowe i doprowadzić firmę do bankructwa. Ten scenariusz niekoniecznie ma miejsce w przypadku niskich stóp procentowych, ponieważ wymaga niewielkich przepływów pieniężnych, aby pokryć bieżące koszty odsetek.

Niski współczynnik kapitału własnego jest łatwiejszy do utrzymania przez firmę w branży, w której sprzedaż i zyski charakteryzują się minimalną zmiennością w czasie. I odwrotnie, wysoce konkurencyjna branża ze stale zmieniającymi się udziałami w rynku może być złym miejscem dla niskiego wskaźnika kapitału własnego.

Potencjalni inwestorzy i wierzyciele wolą wysoki współczynnik kapitału własnego, ponieważ oznacza to, że firma jest zarządzana konserwatywnie i zawsze płaci swoje rachunki na czas.